யாழ் செம்மணி புதைகுழிகள்: ஒரு வரலாற்று பதிவு

முன்னுரை

யாழ்ப்பாணம், இலங்கையின் வடக்கு மாகாணத்தின் தலைநகராக விளங்கும் ஒரு முக்கியமான பிரதேசமாகும். இங்கு, செம்மணி – சித்துப்பாத்தி இந்து மயானப் பகுதியில் கண்டறியப்பட்ட மனிதப் புதைகுழிகள், இலங்கையின் உள்நாட்டு யுத்த காலத்தில் நிகழ்ந்த மனித உரிமை மீறல்களின் முக்கியமான சான்றாக விளங்குகின்றன. இந்தக் கட்டுரை, செம்மணி புதைகுழிகள் தொடர்பான வரலாற்று நிகழ்வுகளை, உண்மையான தகவல்களின் அடிப்படையில் ஆராய்கிறது.

பின்னணி

1990களின் நடுப்பகுதியில், இலங்கையில் உள்நாட்டு யுத்தம் உச்சத்தில் இருந்த காலகட்டத்தில், யாழ்ப்பாணக் குடாநாடு விடுதலைப் புலிகளின் (LTTE) கட்டுப்பாட்டில் இருந்தது. 1995-1996 ஆம் ஆண்டுகளில், இலங்கை அரச படைகள் யாழ்ப்பாணத்தை மீட்டெடுத்தன. இந்தக் காலகட்டத்தில், நூற்றுக்கணக்கான மக்கள் காணாமல் போனதாகவும், அவர்கள் கொல்லப்பட்டு செம்மணி பகுதியில் உள்ள புதைகுழிகளில் புதைக்கப்பட்டதாகவும் குற்றச்சாட்டுகள் எழுந்தன.

1998 ஆம் ஆண்டில், இலங்கை இராணுவ வீரரான லான்ஸ் கோப்ரல் சோமரத்ன ராஜபக்ச, யாழ்ப்பாணத்தில் உள்ள செம்மணி பகுதியில் மனிதப் புதைகுழிகள் இருப்பதாக வெளிப்படுத்தினார். இவர், 1996 இல் யாழ் சண்டிக்குளி கல்லூரி மாணவி கிருஷாந்தி குமாரசாமி மீதான பாலியல் வன்முறை மற்றும் படுகொலை வழக்கில் தண்டனை பெற்றவர் ஆவார். அவர், 300 முதல் 400 வரையான உடல்கள் செம்மணியில் புதைக்கப்பட்டதாகக் கூறினார்.

முதல் கட்ட அகழ்வு (1999)

சர்வதேச அழுத்தங்கள் மற்றும் உள்ளூர் மனித உரிமை ஆர்வலர்களின் கோரிக்கைகளைத் தொடர்ந்து, 1999 ஆம் ஆண்டில் செம்மணி பகுதியில் முதல் கட்ட அகழ்வு பணிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. இந்த அகழ்வு, சர்வதேச மேற்பார்வையின் கீழ் நடைபெற்றது. இதில் 15 உடல்கள் கண்டெடுக்கப்பட்டன, அவற்றில் இரண்டு உடல்கள் 1996 இல் காணாமல் போனவர்களுடையவை என அடையாளம் காணப்பட்டன. இந்தக் கண்டுபிடிப்பு, இலங்கை இராணுவத்தின் மீதான குற்றச்சாட்டுகளை உறுதிப்படுத்தியது மற்றும் ஏழு இராணுவ வீரர்கள் மீது வழக்கு தொடரப்பட்டது.

இருப்பினும், மேலதிக உடல்கள் கண்டறியப்படவில்லை, மற்றும் விசாரணைகள் முழுமையாக முடிவடையவில்லை. இலங்கை அரசு, புதைகுழிகள் தொடர்பான குற்றச்சாட்டுகளை மறுத்து, உள்ளூர் மற்றும் வெளிநாட்டு நிபுணர்கள் இதற்கு மேல் புதைகுழிகள் இல்லை என முடிவு செய்ததாகக் கூறியது.

இரண்டாம் கட்ட அகழ்வு (2025)

2025 ஆம் ஆண்டில், செம்மணி – சித்துப்பாத்தி இந்து மயானத்தில் இரண்டாம் கட்ட அகழ்வு பணிகள் மீண்டும் தொடங்கின. இந்த அகழ்வு பணிகளில் யாழ்ப்பாண பல்கலைக்கழக தொல்லியல் துறை மாணவர்களும் பங்கேற்றனர். இதுவரை, 65 மனித எலும்பு தொகுதிகள் அடையாளம் காணப்பட்டுள்ளன, இவற்றில் 44 முழுமையாக அகழ்ந்தெடுக்கப்பட்டுள்ளன. குழந்தைகள் உட்பட பல எலும்புக்கூடுகள் கண்டறியப்பட்டதாகவும், சில உடல்கள் ஆடைகளின்றி கொடூரமாகக் கொல்லப்பட்டு புதைக்கப்பட்டதாகவும் அறிக்கைகள் தெரிவிக்கின்றன.

இந்த அகழ்வு பணிகள், யாழ்ப்பாணத்தில் நடைபெற்ற மனித உரிமை மீறல்களை மீண்டும் வெளிச்சத்திற்கு கொண்டு வந்துள்ளன. ஐக்கிய நாடுகள் மனித உரிமைகள் ஆணையாளர் வோல்கர் டர்க், 2025 இல் செம்மணி புதைகுழியை நேரில் பார்வையிட்டு, இந்த விவகாரம் குறித்து சர்வதேச விசாரணை தேவை என்பதை வலியுறுத்தினார்.

குற்றச்சாட்டுகள் மற்றும் சர்ச்சைகள்

செம்மணி புதைகுழிகள் தொடர்பாக, இலங்கை அரசு மற்றும் இராணுவத்தின் மீது பல குற்றச்சாட்டுகள் முன்வைக்கப்பட்டுள்ளன. 1995-1996 காலகட்டத்தில், விடுதலைப் புலிகளிடமிருந்து யாழ்ப்பாணத்தை மீட்டெடுத்த பின்னர், பல இளைஞர்கள் மற்றும் யுவதிகள் கைது செய்யப்பட்டு, சித்திரவதை செய்யப்பட்டு கொல்லப்பட்டதாக குற்றச்சாட்டுகள் உள்ளன. குறிப்பாக, கிருஷாந்தி குமாரசாமி வழக்கு, இந்த மனித உரிமை மீறல்களை வெளிப்படுத்துவதில் முக்கிய பங்கு வகித்தது.

இருப்பினும், இலங்கை அரசு இந்தக் குற்றச்சாட்டுகளை மறுத்து, விசாரணைகள் முழுமையாக நடத்தப்பட்டதாகக் கூறியது. ஆனால், பல அறிக்கைகள், விசாரணைகள் முழுமையாக நடத்தப்படவில்லை எனவும், குற்றவாளிகள் தண்டிக்கப்படவில்லை எனவும் சுட்டிக்காட்டுகின்றன.

சமூக மற்றும் அரசியல் தாக்கங்கள்

செம்மணி புதைகுழிகள், இலங்கையின் தமிழ் மக்களுக்கு எதிரான இனப்படுகொலைகளின் சான்றாக பலரால் கருதப்படுகின்றன. இந்த நிகழ்வு, தமிழ் மக்களின் ஆதங்கத்தையும், நீதிக்கான கோரிக்கையையும் மேலும் வலுப்படுத்தியுள்ளது. தமிழரசு கட்சியின் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் சிவஞானம் சிறீதரன் மற்றும் வன்னி மாவட்ட நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் ரவிகரன் போன்றவர்கள், இந்த விவகாரத்தில் நீதியான விசாரணைகளை வலியுறுத்தியுள்ளனர்.

மேலும், ஒன்றாரியோ மாகாணப் பாராளுமன்ற உறுப்பினர் விஜய் தணிகாசலம், செம்மணி புதைகுழிகள் தொடர்பாக சர்வதேச நீதிமன்றத்தில் விசாரணை நடத்தப்பட வேண்டும் எனக் கோரியுள்ளார். இந்தக் கோரிக்கைகள், இலங்கையில் நடைபெற்ற மனித உரிமை மீறல்களுக்கு நீதி கிடைக்க வேண்டும் என்ற உலகளாவிய கோரிக்கையை வலுப்படுத்துகின்றன.

முடிவுரை

யாழ் செம்மணி புதைகுழிகள், இலங்கையின் உள்நாட்டு யுத்த காலத்தில் நிகழ்ந்த மனித உரிமை மீறல்களின் கொடூரமான அத்தியாயமாக விளங்குகின்றன. இந்தப் புதைகுழிகள், தமிழ் மக்களுக்கு எதிராக நடைபெற்ற வன்முறைகளின் சான்றாக உள்ளன. இருப்பினும், இந்த விவகாரத்தில் முழுமையான நீதி இன்னும் கிடைக்கவில்லை. சர்வதேச சமூகத்தின் தலையீடு மற்றும் வெளிப்படையான விசாரணைகள் மூலம், இந்தப் பயங்கரமான நிகழ்வுகளுக்கு நீதி கிடைக்க வேண்டும் என்பது தமிழ் மக்களின் நீண்டகால கோரிக்கையாக உள்ளது.